De eerste stap naar volwassenheid: huis gekocht

Laatst zagen mijn vriend ik twee meiden lopen met achter hun aan twee jongens. Ze deden net alsof ze niet geïnteresseerd waren, maar gaven de jongens genoeg aandacht zodat ze mee bleven lopen. Een beetje giechelen, knipperen met de ogen en heupwiegend lopen. Lachend zei ik tegen mijn vriend: zo waren wij ook eens, dat is lang geleden zeg. En toen pas kwam het besef. Het besef dat wij ruim negen jaar samen zijn, zes jaar samenwonen en sinds kort een huis hebben gekocht. We hebben nu echt de eerste stap naar volwassenheid gezet.

Als je mij zou zeggen dat ik halverwege de twintig ben, geloof ik je zo. Ik voel me nog geen dertig. Dat is natuurlijk relatief, want hoe voelt iemand zich die dertig is. Dat is voor iedereen verschillend. Maar voor mij is dat getalletje een extra bevestiging naar volwassenheid. Zo’n leeftijd waarop je gaat nadenken over de toekomst, over kinderen en wat je allemaal nog meer wilt bereiken. Ik merk het nu al om mij heen. Mensen gaan trouwen, kopen huizen en krijgen kinderen. Ze gaan soms minder werken om meer thuis te zijn en de vakanties worden er vaak ook op aangepast. Want een verre reis is toch best prijzig met een kleine erbij en backpacken wordt dan ook iets lastiger. Dat is in mijn ogen toch allemaal best volwassen.

Zoals ik zonet schreef: dat allemaal ben ik nog niet. Ik ben juist op het punt gekomen dat ik de wereld wil ontdekken, van verschillende culturen wil proeven en vooral wil genieten van mijn vrije tijd. Ik kan nog op zoveel vlakken groeien en ontwikkelen. Dat is waar ik nu mee bezig wil zijn. En kinderen? Daar moet ik nog lang niet aan denken. Hoe lief en leuk die kleine hummeltjes ook zijn, ik vind het nog fijner om ze weer terug te geven aan de ouders. Genieten en ontwikkelen, dat staat bij mij voorop.

En toch voelde ik mij ineens heel verantwoordelijk en volwassen toen ik samen met mijn vriend een handtekening onder het koop- en samenlevingscontract zette. Gelukkig kwam vrij snel onze jeugdigheid terug en stonden we samen idiote dansjes door de woonkamer te maken en produceerden we kreten van blijdschap. Love it!

Gerelateerde berichten