Film: Fifty Shades of Grey

Bondage, dominantie en ruwe seks. Toen bekend werd dat Fifty Shades of Grey verfilmd werd, sloegen de fantasieën op hol en stond het internet vol met speculaties. De verwachtingen waren torenhoog. Nu de taboedoorbrekende film al een week draait zijn de meningen verdeeld. De één vindt het rooie oortjes-gehalte te hoog voor in de bioscoop en had de film liever thuis gekeken. Anderen vinden de film te braaf, volgens Heleen van Royen is de film een sprookje met een SM-tintje, waar je kleuters mee naar toe kan nemen.

De ophef rondom de film snap ik niet. Het rooie oortjes-gehalte is in mijn ogen heel laag. Natuurlijk is dat omdat de film ook in Amerikaanse bioscopen moet draaien. Maar toch, als ik zie dat Anastasia over de knie moet en Mr. Grey een tik uitdeelt, die ik bestempel als liefkozend, klopt er toch iets niet. Het is in mijn ogen eerder een romantische film. Het verhaal staat hier meer centraal dan de seksscènes. Natuurlijk komt er wel wat bloot in voor. Mannen kunnen rijkelijk genieten van Dakota Johnson. Van Jamie Dornan kregen we alleen zijn gespierde torso en stevige billen te zien.

Jamie Dornan was niet helemaal de Mr. Grey zoals ik hem had voorgesteld. In mijn ogen moet hij een statige, imponerende man zijn met een donkere, duistere blik. Iemand die ongrijpbaar is. Dornan heeft af en toe een te lieve uitdrukking op zijn gezicht, te begripvol. Toch kwam hij soms heel sexy uit de hoek en had hij af en toe die doordringende blik in zijn ogen, waardoor ik meer aan het idee begon te wennen dat Jamie Mr. Grey was. Dakota Johnson was daarentegen helemaal wat ik had verwacht van Anastasia. Het onschuldige meisje, met het hart op de tong die haar gevoel volgt.

De spanning tussen de twee hoofdrolspelers is goed vastgelegd. Er had misschien soms iets meer passie mogen zijn, maar dat is te verwaarlozen. Een klein irritatiepuntje in de film is het potlood die Ana kreeg van Mr. Grey, tijdens hun eerste kennismaking. In het boek bijt ze constant op haar lip, maar in de film begint ze op het potlood te kauwen. Gelukkig herstelt zich dat later weer. Daarnaast waren er een aantal personages die ik me iets anders had voorgesteld. Maar goed, dat heeft natuurlijk te maken met het feit dat ik de boeken heb gelezen. Wat ik absolute pluspunten vond waren de locaties en de muziek. Het huis van Anastasia en Christian Grey was precies zoals ik me had voorgesteld. En de liedjes geven precies de sfeer van de film weer.

Ik ben het gedeeltelijk eens met de mening van Heleen van Royen. Het is inderdaad een soort sprookje, maar om hier je kinderen mee naar toe te nemen gaat mij iets te ver. Mijn tip: plan een gezellige meidenavond met hapjes, drankjes en de film: Fifty Shades of Grey. Succes verzekerd! Het enige waarvan je gaat balen is het open einde. Maar goed, dat belooft ook weer veel goeds voor deel twee.

Gerelateerde berichten