Gedwongen romantiek

Mijn meest speciale Valentijnskaartje, die ik heb gekregen, is met de tekst: “je bent mooi zoals je bent”. Alle meisje uit mijn klas kregen van een klasgenoot een Valentijnskaartje met een persoonlijke boodschap. Aangezien ik op dat moment niet lekker in mijn vel zat, had hij deze treffende woorden voor mij opgeschreven. Dit kaartje staat dan misschien niet voor een geheime en onbeantwoorde liefde, maar de waardering die dit kaartje uitstraalde was mij veel waard. 

Ik weet het nog goed zodra ik uit school kwam keek ik bij de post. Nieuwsgierig of er nog een kaartje was gekomen, van mijn vriendje, een vriendinnetje of van een geheime liefde. En dan de frustratie als je niet weet van wie het kaartje afkomstig is, maar ook de opluchting dat er toch nog iemand aan je denkt! En dan de voorbereidingen die je samen met je vriendinnen treft om een romantische avond te organiseren voor je vriendje. En de spanning of hij het wel leuk genoeg vindt.

Commerciële nepheid

Op Valentijnsdag gaat het tegenwoordig niet alleen meer om de onbeantwoorde, geheime liefdes. De bestaande relaties doen ook vrolijk mee aan de commerciële hype. Eigenlijk is het ook belachelijk. Waarom moeten we een dag hebben om iets speciaals te doen, iets romantisch te organiseren en je gevoel meer te uiten? Het is toch commerciële nepheid ten top, daar is niets romantisch meer aan? Tsja, dat zegt mijn verstand, maar mijn gevoel zegt totaal iets anders. Hoe spannend is het als je iemand hebt die in het geheim verliefd op je is en hoe fijn is het als je vriend met een bloemetje en bonbons thuiskomt? Het is wel gedwongen romantiek van één dag per jaar, maar het is beter dan geen romantiek.

Gerelateerde berichten