Kunt u mij de weg vertellen?

‘Moet er hier niet iemand uit?’
Ik schrik op uit mijn gemijmer en gestaar. Shit, dat moet ik zijn.
‘Ja’, piep ik net op tijd.
Na duizendmaal bedankjes richting de oplettende medepassagier ren ik beschaamd de bus uit. En om niet als een te dom blondje over te komen, loop ik een willekeurige richting op.

Als de bus op gepaste afstand is durf ik pas om mij heen te kijken of ik iets herken. De paniek komt lichtelijk terug wanneer dat niet het geval is. Ik kijk snel hoeveel tijd ik nog heb om op plaats van bestemming aan te komen en schakel de tomtom-miep in. Het schijnt ongeveer een kwartier lopen te zijn en met de nog ruim drie kwartier die ik heb, kan het niet meer misgaan.

‘Wijst de tomtom u nu wel de goede weg mevrouw? Waar moet u heen?’
Ik kan wel door de grond zakken als ik voor de tweede keer langs de bouwvakkers loop. Ik had het zo goed bedacht. Ik zou om de wegwerkzaamheden heen gaan, niet wetende dat ik in the middle of nowhere uit zou komen. Na een kort gesprek met de heren werd duidelijk dat zij ook niet wisten waar ik precies moest zijn.

Stoer zeg ik: ‘het komt vast wel goed’.
En ik ga weer verder met mijn zoektocht. Ik slaak een zucht van opluchting als ik eindelijk weer weet waar ik ben en hoe ik moet lopen. Ik gooi de telefoon in mijn tas en loop zo snel als ik kan richting het gebouw. Aangezien ik het gevoel heb dat ik op naalden loop, mijn schouder lam is van mijn tas en mijn blaas op knappen staat, gaat dit niet zo snel als ik zou willen.

‘Er is vandaag geen examen’, zegt de mevrouw tegenover mij.
Volgens mij zag ze de verslagenheid op mijn gezicht, want ze vroeg direct waar ik heen moest. Toen duidelijk werd dat ik bij het verkeerde toetscentrum was, legde ze mij de weg uit. Ze verzekerde mij dat het echt maar een paar minuten lopen was. Zo snel als ik kon ben ik naar buiten gevlogen. Ik kon mijzelf wel voor mijn kop slaan. Hoe kon ik zo stom zijn om die tomtom uit te zetten. Als ik dat niet had gedaan, was ik in ieder geval in twee keer goed gelopen.

Na het examen schakel ik de 9292ov app in, in de hoop dat die mij beter de weg kan wijzen. Verbaasd kijk ik naar het scherm. Het is maar vijf minuten lopen naar de bushalte, terwijl ik er vanochtend dik drie kwartier over heb gedaan. Wanneer ik bij de bushalte aankom en naar de overkant kijk, zie ik dat daar de halte is waar ik vanochtend ben uitgestapt.

Gerelateerde berichten